تأثیر آموزش مهارت حل مساله بر اضطراب دانشجویان اتاق عمل

زمینه و هدف: اضطراب یک احساس ناخوشایند و مبهم و اغلب به شکل دلواپسی است که با حس تردید نسبت به یک عامل ناشناخته تعریف میشود. دانشجویانی که در محیطهای بیمارستانی مانند اتاق عمل فعالیت میکنند، تحت تأثیر عوامل استرسزا قرار میگیرند. آموزش مهارت حل مساله نوعی مداخله روانشناختی کوتاه مدت است که میتواند در حل مشکلات روانشناختی استفاده شود. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تاثیر آموزش مهارت حل مساله بر اضطراب دانشجویان اتاق عمل انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بر روی دانشجویان کارشناسی اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال 1393 انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اضطراب اسپیل برگر استفاده شد. بعد از آزمون اولیه از 90 دانشجو به روش سرشماری، 60 دانشجو با اضطراب بالا شناسایی شد که به طور تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله در 8 جلسه بصورت هفته ای یک بار تحت آموزش مهارت حل مساله قرار گرفتند و دو ماه بعد از آزمون، پیگیری شدند. در حالی که برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون کای اسکوئر و تی در spss-19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. �یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش حل مساله، اضطراب حالت دانشجویان را به صورت معناداری کاهش داد (001/0p<)، اما در اضطراب صفتی تغییر معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: استفاده از برنامه های آموزشی مهارت حل مساله باعث بهبود اضطراب در دانشجویان اتاق عمل می شود، لذا به عنوان یک روش کم هزینه و ساده جهت کاهش اضطراب دانشجویان توصیه میشود.